Doğarken bebeğin ağlaması, vefatta ise ölene matem .Her birimiz ağlayarak ilk kapıdan içeri girdiğimiz yolculuğumuza bazen ağlayarak, bazen gülerek devam ediyoruz ta ki bize sunulan zaman kadar
Çok masum geliriz dünya ‘ya yanımızda hiç bir şey olmadan ve yine o çocuksu masumiyetle gideriz yanımızda bir şey götürmeden.
Hep deriz ya ; ölümlü dünya. Eee kefeninde cebi yok zaten öyle değil mi ? Peki ya o zaman dünya ‘ya çivi çakacakmış gibi yaşamak ta neyin nesi cahillik bu olsa gerek.
Başta da bahsettiğim gibi bu yolculuğu ağlayarak mı, gülerek mi sonlandıracağı bu bizlere bağlı.
Burada ki ince çizgi aslında dünya ‘ ya geliş sebebimiz bunu bilmek .Kimimiz basit bir yaşam içinde öğrenerek toplumdaki kişilerin çoğunu güdüleyen zenginlik, güç, ün ve cinsellik gibi tüm arzuları bir kenara bırakarak, kendi kendine yetebildiği sade ve şatafatsız bir hayat sürdürmeyi amaçlar.
